Het was op een feest alwaar men dronk en danste tot de gekleurde vlaggetjes werden tot de enige werkelijkheid, waar een al aardig beroemde en toch nog steeds veelbelovende kunstenares, gekleed in fel rood, een jonge kunstenaar ontmoette, wat minder fel gekleed maar toch zeker een jongen met toekomst en hem het voorstel deed om op de lange termijn van tien jaar te worden tot haar minnaar omdat zij het plan had opgevat om op het toppunt van haar roem, dat zoals zij verwachtte dus nog tien jaar van haar verwijderd was, te verdwijnen in de mist van een noordelijk land, die zich zoals bekend uitstekend leent voor dergelijke aangelegenheden, daarmee zorgdragend voor een mystificatie van haar persoon, wat beter is dan een afkalving naarmate de jaren verglijden en hij zou dan als nog best wel jonge, onthutste minnaar het drama zijn voile rijping en gloed verschaffen waarbij zij er echter geen rekening mee gehouden had, terwijl hij instemde met zijn vriendelijkste glimlach, dat hij ook haar zou kunnen gebruiken en haar zelfs met liefde het laatste duwtje zou willen geven over de rand van donkere diepten, draaiend als de heupen op het feest alwaar zij verbleven.